Fiat Punto 75 ELX
Πιστός σύντροφος
TO ΕΡΩΤΗΜΑ είναι παλιό όσο και το αυτοκίνητο, τίθεται συχνά από τους
αναγνώστες και διατυπώνεται ως εξής: ποιο είναι το αυτοκίνητο που θα «κάνει
τη δουλειά του», χωρίς να με εμποδίζει να κάνω τη δική μου δουλειά;
Πιο απλά, ποιο (ή ποια) είναι το αυτοκίνητο/α που λειτουργούν, χωρίς να μας
απασχολούν με μικρά η μεγάλα προβλήματα, που είναι διαθέσιμα και «παρόντα»
κάθε στιγμή, με ήλιο ή βροχή, με χιόνι ή με πάγο.
Δεκάδες τα παραδείγματα των αυτοκινήτων-εργαλείων, από τα αξέχαστα Μίνι και
Σιτροέν 2CV, μέχρι τα «σκαθάρια» της VW και από τα μικρά ιαπωνικά (Στάρλετ,
Μίκρα, Σουζούκι κ.λπ.) μέχρι τα πρόσφατα γερμανικά μοντέλα. Αυτοκίνητα που
το μόνο που είχε να κάνει ο ιδιοκτήτης, είναι να βάλει βενζίνη και λάδι και
να κάνει τη δουλειά του, χωρίς να σκέπτεται ποτέ (ή σχεδόν ποτέ) το ίδιο το
αυτοκίνητο.
Όταν στις 16.09.94 παραλάβαμε το Πούντο με μόλις 2.734 χιλιόμετρα στο
οδόμετρο, σκεπτόμαστε ακριβώς αυτό: θα ανήκε σ? αυτή την κατηγορία ή τα
μικροπροβλήματα που συνοδεύουν πολλά ιταλικά μοντέλα και που συνήθως
πηγάζουν από αστοχίες υποσυστημάτων τρίτων κατασκευαστών, θα μας έκαναν να
«ασχολούμεθα» με το αυτοκίνητο;
Ύστερα από 10.346 σκληρά, σχεδόν ανελέητα χιλιόμετρα, διαπιστώσαμε ότι το
νέο μικρό μοντέλο της (αναγεννημένης) Φίατ, πράγματι ανήκε στην κατηγορία
των «εργαλείων», των αυτοκινήτων που δεν «καταλαβαίνεις» ότι χρησιμοποιείς.
Προσοχή όμως! Όταν λέμε «δεν καταλαβαίνεις ότι χρησιμοποιείς» δεν εννούμε
ότι είναι αργά, αδιάφορα και χωρίς χαρακτήρα. Το αντίθετο μάλιστα. Το μικρό
Πούντο συμπεριφέρεται τόσο καλά στους βασικούς τομείς (αξιοπιστία, κράτημα
δρόμου, επιδόσεις, άνεση) ώστε ο οδηγός του αποκτάει την εμπιστοσύνη που
απαιτείται ώστε να μη «σκέπτεται» το αυτοκίνητο, αν καταλαβαίνετε τι
εννοούμε!
O κινητήρας του των 1242 κ.εκ. αποδίδει 75 ίππους -με τη βοήθεια συστήματος
ψεκασμού πολλαπλών σημείων- που σε συνδυασμό με το βάρος των 890 κιλών και
τη σωστή κλιμάκωση του κιβωτίου προσφέρουν «ζωντανές» επιδόσεις στην
οδήγηση στην πόλη και αξιοπρεπείς στο ταξίδι. Κι αυτό παρ? όλο που τα 11
kgm της μέγιστης ροπής αποδίδονται σχετικά ψηλά, στις 4000 σ.α.λ. Βέβαια, ο
8βάλβιδος τετρακύλινδρος κινητήρας του Πούντο -που ανήκει στη νέα γενιά των
Fire- έχει να επιδείξει μια σχεδόν «επίπεδη» καμπύλη ροπής, με το 90% της
μέγιστης τιμής της να είναι διαθέσιμο από τις 2.250 εως τις 5.300 σ.α.λ.,
δηλαδή σε ένα ιδιαίτερα ευρύ φάσμα στροφών.
Έτσι ένας ξύπνιος (με την καλή έννοια) οδηγός μπορεί να κινηθεί γρήγορα, να
στρίψει και να επιβραδύνει με ασφάλεια και, γενικά, να μείνει μπροστά ή
μακριά από το 99% των «οδηγών» που σέρνονται στους ελληνικούς δρόμους. Με
λίγα λόγια, το Πούντο ανήκει στην κατηγορία των «ζωντανών» αυτοκινήτων που
τα δυναμικά τους χαρακτηριστικά προτρέπουν τον ιδιοκτήτη να οδηγήσει αντί
να οδηγηθεί.
Οι Ιταλοί έκαναν λοιπόν καλή δουλειά και στον τομέα των αναρτήσεων,
χρησιμοποιώντας κατά κύριο λόγο δοκιμασμένες και καθιερωμένες λύσεις. Έτσι
μπροστά υπάρχουν ψαλίδια βάσης με γόνατα ΜακΦέρσον, ενώ πίσω υστερούντες
βραχίονες με ελικοειδή ελατήρια στηριγμένα σε υποπλαίσιο. Για τον
περιορισμό των κλίσεων του αμαξώματος υπάρχουν βέβαια και αντιστρεπτικές
ράβδοι μπροστά και πίσω.
Έχοντας ακούσει (και διαβάσει στις σελίδες των Διαλόγων των 4T) ουκ ολίγα
παράπονα για την αξιοπιστία άλλων ιταλικών αυτοκινήτων και έχοντας οι ίδιοι
«καεί» στο παρελθόν (από ένα Φίατ Ούνο τούρμπο), περιμέναμε ότι κάτι ίσως
συμβεί και στο Πούντο, αλλά? μάταια! Όλα λειτούργησαν υποδειγματικά, ακόμα
και το σύστημα του κλιματισμού που δεν παρουσίασε κανένα πρόβλημα.
Παρά την ιδιαίτερα σκληρή χρήση (τα περισσότερα χιλιόμετρα έγιναν από τον
K.K.!) η μέση κατανάλωση ήταν 9,36 λίτρα/100 χλμ. Με λίγη προσοχή όμως ο
οδηγός ενός Πούντο μπορεί να επιτύχει κατανάλωση ανάμεσα στα 8 και 9
λίτρα/100 χλμ. χωρίς να θυσιάσει τις επιδόσεις. Αν όμως είναι απρόσεκτος ή
«βιαστικός» όπως εμείς, η κατανάλωση μπορεί να κινηθεί και ανάμεσα στα
10-11 λίτρα/100 χλμ.
Ανατρέχοντας στις σημείωσεις μας βλέπουμε ότι μόνο καλά λόγια υπήρχαν για
τα φρένα (δίσκοι μπροστά, ταμπούρα πίσω) -κανένα πρόβλημα στην «αίσθηση»
και στην απόκριση- για τη θέση οδήγησης, τους εσωτερικούς χώρους και την
ποιότητα κατασκευής. H τελευταία είναι βέβαια και απόρροια των ενισχύσεων
που έγιναν στο αμάξωμα για χάρη της παθητικής ασφάλειας.
Για τα 10.364 χιλιόμετρα που κάναμε με το Πούντο 75 πληρώσαμε, συνολικά,
329.000 δρχ. Από αυτά, 184.000 δρχ. για καύσιμα, 20.000 για τέλη
κυκλοφορίας, 12.500 για ασφάλιση και 0 δρχ. για σέρβις και επισκεύες.
Το κόστος ανά χιλιόμετρο ήταν 32 δρχ., αλλά δεν ηταν το «συνολικό», αφού σ?
αυτό πρέπει να προσθέσουμε την απόσβεση της αξίας αγοράς ή με άλλα λόγια,
ένα ποσό που αντισταθμίζει την απώλεια αξίας του αυτοκινήτου από τη χρήση.
Έτσι, το συνολικό κόστος χρήσης ανά χιλιόμετρο φθάνει στις 68 δρχ. (για
20.000 χλμ. ετησίως), ενώ τα μηνιαία έξοδα (σε ετήσια βάση) είναι περίπου
58.000 δρχ. (μαζί με την απόσβεση).
Μην ξεχνάτε όμως ότι στο τυποποιημένο κόστος χρήσης υπολογίζουμε επιπλέον
και τα ανταλλακτικά «προγραμματισμένης αντικατάστασης» (συμπλέκτης,
καταλύτης, αμορτισέρ κ.λπ.) που ανεβάζουν το κόστος στις 59 δρχ. ανά
χιλιόμετρο (αν ο ιδιοκτήτης κάνει 20.000 χλμ. το χρόνο).
Τέλος, η μείωση της αξίας του αυτοκινήτου είναι περίπου 400.000 δρχ. και η
αξία μεταπώλησης φθάνει τα 3.200.000 δρχ. έπειτα από χρήση ενός έτους.
Τελειώνοντας θα λέγαμε ότι το πεντάθυρο Πούντο 75 μας άφησε τις καλύτερες
εντυπώσεις, αφού είναι ένα «τίμιο» αυτοκίνητο, χωρίς προβλήματα, με καλή
οικονομία και άνεση που μας επιτρέπει να αντιμετωπίζουμε τον «πόλεμο» της
κυκλοφορίας σε μια μεγαλούπολη._4Τ.